ناخودآگاه

فروید اولین کسی نبود که ناخوداگاه رو کشف کرد 
قبل از فروید هم بودن کسانی که به وجود ناخوداگاه پی برده بودن یعنی فهمیده بودن ما خیلی از فعالیتهامون رو از آگاهانه و انتخاب شده و با اراده انجام نمیدیم اما فروید اولین کسی بود که درمانی بر مبنای کار روی ناخوداگاه رو پایه گذاری کرد.

فروید معتقد بود فقط ۵ درصد از فعالیت های ما اگاهانه ست و ۹۵ درصد اونها از ناخوداگاه نشأت میگیره
برای توضیح وفهم بهتر این حرفش ذهن رو به کوه یخ داخل اقیانوس تشبیه کرده و گفته بخش کوچیکی از کوه یخ که از آب بیرون زده و ما میبینیمش خوداگاه  ، و قسمت اعظم کوه یخ که زیر آب و غیرقابل اندازه گیری و مشاهده ست ناخوداگاهه!
ما خیلی از اتفاقات دردناک و ناگواری که برامون میفته رو به دلیل بار هیجانی ناخوشایندی که برامون داره و سلامت روانمون رو تهدید میکنه نمیپذیریم و بخاطر محافظت از خودمون احساسات ناشی از اون اتفاق رو از طریق فرایند سرکوب به محلی به نام ناخوداگاه میفرستیم 
ناخوداگاه محل نگهداری احساسات ناخوشایند ، افکار شرم اور ، اسرار مگو، ترس ها، میل های پنهان ، فانتزی های جنسی و خاطرات فراموش شده ست...
ذهن ما ناظر حواس جمعی داره که وظیفه داره اطلاعاتی که واردش میشه رو به دقت بررسی کنه ، و جلوی افکاری که پلید هستن یا مارو خجالت زده میکنن رو بگیره
به چند صورت این کار رو انجام میده 
۱-یا کاملا سرکوب میکنه و به ناخوداگاه میفرسته و اجازه ی خروجش رو هرگز نمیده، 
۲-یا اطلاعات رو سانسور میکنه و فقط بخشی از اون رو به اگاهی میفرسته 
۳-یا اونهارو تحریف میکنه و تغییر میده و بعد به اگاهی میفرسته
علاوه بر اینها سانسور چی ذهن مسائلی که خیلی ترسناک یا تهدید کننده و آزار دهنده هست رو نادیده میگیره و در ناخودگاه زندانی میکنه تا از فروپاشی روانمون جلوگیری کنه
همچنین به امیال و فانتزی های جنسی ممنوعه یا پرخاشگرایانه هم اجازه ی ورود به آگاهی رو نمیده
تو این مورد سوپر ایگو یا وجدان هم به کمک اون ناظر ذهنی میاد و سفت و سخت جلوی حس کردن این امیال رو میگیرن
خلاصه که بخشی از ذهن ما هر خاطره یا فکری که به نفعمون نیست باهاش رو به رو شیم رو از اگاهی مون دور کرده و وارد ناخوداگاهمون میکنه
به بیان دیگه  ناخوداگاه بنیادی ترین نظام روانکاوی هستش 

ناخوداگاه منبع انگیزه هاست، خواه این انگیزه ها به صورت امیال ساده به سمت غذا یا رابطه ی جنسی باشه یا انگیزپپ

پچیدع زیر بنیایی یه هنرمند یا دانشمند شدن باشه.

درواقع فروید گفته ناخواداگاه در بر گیرنده ی نیروهای محرک های عمده ای هستش که در پس رفتار ما وجود داره و ما قادر به دیدن و کنترل اونها نیستیم. 

محتوای ناخوداگاه رو غرایر ، امیال و آرزوهایی تشکیل میدن که به واسطه ی سرکوبی از هوشیاری دور نکه داشته شدن  

سرکوبی تلاشیه برای خارج کردن افکار از آگاهی برای اجتناب از درد و رنج.

واما حالا تکلیف چیزایی که داخلش قرار گرفته چیه؟
متاسفانه اوناا نه از بین میرن نه کمرنگ میشن فقط از دسترس ما خارج میشن و دیگه کنترلی روشون نداریم ،و اینجاست که اونا کنترل مارو به دست میگیرن
اون اطلاعات دیگه در دسترس ما نیست و حتی ما از وجودشون اگاه هم نیستیم اما روی رفتار، افکار ، انتخاب ها احساسا ت و واکنش های ما تاثیر مستقیم دارن
درواقع این اطلاعات سرکوب شده، فراموش نمیشن و ازبین نمیرن فقط تو زندان ناخوداگاه زندانی ان و به هر دری میزنن که ازاد شن و کار نیمه تمومشونو تموم کنن 
تا ما احساسشون کنیم،  درکشون کنیم و پیامشون رو دریافت کنیم
هر مخفی شده ای در ناخوداگاه پیام تلخی با خودش به همراه داره
فروید در این مرحله میگه که امر سرکوب شده باز میگردد اینبار باصورتی زشت تر
مثلا احساس یا فکری که ما سرکوبش کردیم و به ناخوداگاه فرستادیم ممکن توخوابهای ما به صورت کابوس خودشو نشون بده
یا تبدیل به بیماری جسمی مثل سردرد ، معده درد، مشکلات قلبی و.. بشه
هر یک از علایم بیماری جسمی که منشا فیزیولوژیک ندارن یه نشونه از اطلاعات ناخوداگاه هستن و تا زمانی که باهاشون مواجه نشیم با هیچ دارویی بهبود پیدا نمیکنن
همینطور ممکن تو انتخاب های غلط ، روابط با ادمهای سمی و رفتارهای پرخطر تکراری خودشونو نشون بدن و یک عمر آرامش و موفقیت رو از ما سلب کنن
این نشون دادن به صورت مستقیم نیست که ما با کمی بررسی بتونیم به محتوای پنهان ناخوداگاه پی ببریم، گفتیم که ذهن ما یه ناظر و سانسورچی خیلی زرنگ و قوی داره که جلوی خروج اطلاعات از ناخوداگاه و ورودشون به خوداگاه رو میگیره، افکارو امیال برای اینکه از ناخوداگاه خارج شن باید بتونن اون ناظرو دور بزنن، گاهی اونقدر تغییر شکل میدن و به اگاهی میان که واقعا تشخیص اصل داستان مشکله
برای درک این مبحث خواب هاتون رو به خاطر بیارین، مواردی از ناخوداگاه خارج شده اما با تصویر سازی های عجیب و پرت خودشون رو نشون میدن و نمیشه ازشون چیزی فهمید تازه همون محتوا هم سریع فراموش و از اگاهی پاک میشه
پس دسترسی به محتوای ناخوداگاه و خودکاوی ممکن نیست مگر با کمک گرفتن از یه فرد متخصص یا همون روانکاو
شاید اینجا براتون سوال پیش اومده باشه که واقعا فایده ی این ناخوداگاه چی میتونه باشه و چه کارکردی برای ما داره؟
وظیفه ی اصلی ناخوداگاه تحقق آرزو ها و تخلیه ی غریزی مبتنی بر اصل لذته!

وظیفه ی بعدی ناخوداگاه حفظ بقا و زنده موندنه!
اون سعی میکنه مارو تو شرایط آشنا و تکراری نگه داره و مانع تغییرات مثبت و منفی در زندگی ما میشه تا مارو از خطرات احتمالی نجات بده!
چون شرایط فعلی ما هرچقدر هم بد تونسته مارو زنده نگه داره، هر تغییری مساوی با به خطر انداختن امنیت این شرایط میمونه...
پس در این شرایط ما انسان هایی واکنشی هستیم که فقط به محیط و اطرافیانمون واکنش نشون میدیم و نمیتونیم رفتارمون رو اگاهانه انتخاب کنه
در واقع ما امیال و افکارمون رو انتخاب نمی کنیم بلکه فقط اونهارو حسشون میکنیم کنیم 
پس اگر بخوایم بدون تغییر دادن محتویات ناخوداگاهمون تصمیم به ایجاد تغییر تو زندگیمون بگیریم احتمال موفقیتمون صفره!
من اگه بخوام تصویرم تو ایینه تغییر کنه ابتدا باید خودم رو تغییر بدم،
انتظار ایجاد تغییر از اینه رو نباید داشته باشم
اگر سعی در تغییر هر انچه که بیرون از ذهن ماست رو بکنیم هیچی عوض نمیشه اما اگر برنامه های ذهنمون رو تغییر بدیم هرانچه که بیرون از ماست هم تغییر میکنه
برای اگاهی از محتویات ناخوداگاه و تغییر اونها باید جلسات روانکاوی طولانی مدتی رو گذروند
برای اثبات وجود ناخوداگاه و این فرایند های ذهنی پیچیده مطلب ناخوداگاه روحه یا مغز رو مطالعه کنید.